Mekele en omgeving

We werden verrast met een uitgebreid ontbijtbuffet, compleet met verse annanas en papaya juice. Dit scheelt enorm in tijd want de ingewikkelde procedure van bestelling opnemen wordt zo overgeslagen.
We ZOUDEN de kamelen karavaan terug zien komen met zoutblokken op hun rug. Dit zout wordt diverse kilometers verder gedolven. De heenweg zijn ze beladen met gras, dit is hun eigen voer, op de terugweg hebben ze het zout op hun rug.
Vanaf hier was het zo'n 3 kwartier rijden maar de kamelen waren er nog niet.... eerst koffie drinken dan maar. Er staan in deze streek veel cactusstruiken. Je ziet overal langs de weg mensen of kinderen zitten met manden vol cactusvruchten. Vandaag hebben een aantal van ons zich er aan gewaagd. Heel zoet oranje vruchtvlees en veel kleine pitjes.Ze werden terplekke met een mesje voor ons opengesneden en gepeld. Hierna zouden we naar een kerk gaan maar.... de weg was zo modderig dat we steeds weggleden. Hay en Adriaan zijn weer gaan duwen, en zaten weer lekker onder de modder. Een 'modderschuiver' (soort sneeuwschuiver) kwam helpen maar dit mocht niet baten en we zijn omgedraaid.
Na de lunch bezochten we een andere kerk; heel oud, uit een rots gehouwen, wel bovengronds niet zoals in Lalibela. Het was st Gabrielsday, daarom werd er de hele dag gezongen door priesters en we mochten even binnen kijken.
Onderweg namen we een lifter mee die ons naar een traditioneel dorpje bracht waar we mochten kijken bij een zoutverwerkingsbedrijfje. Toen we door het dorpje liepen hadden we een hele kinderschare achter ons aan en ook voor de volwassenen waren we een attractie. De beleving is heel anders als je door een dorpje loopt of met de auto er doorheen rijdt.
Daarna maar weer naar de plek waar de kamelen ZOUDEN komen maar toen bleek dat we nog eens 3 uur zouden moeten wachten... het was inmiddels al 15.00 u en dit hebben we maar niet meer gedaan. Dit was een grote teleurstelling, vooral voor Marian die zich erg op die grote groep kamelen had verheugd.
Anteneh had de jeugd beloofd om ' uit te gaan', Wij hadden hier niet veel zin in maar vonden wel dat er een van ons volwassenen bij moest zijn, daarom heeft Hay zich opgeofferd.

PS. Ria, ik lees nu pas je berichtje over de vierdaagse. Proficiat!! Ben benieuwd naar je verhalen! Conny.